Το 14ο συνέδριο της ΟΛΜΕ στο υπόβαθρο της κατάρρευσης της μεταπολίτευσης

Του Παναγ. Α. Μπούρδαλα*

Για πρώτη φορά την κυβερνητική ελλαδική «ατζέντα», έστω και στο συμβολικό και επικοινωνιακό επίπεδο, την ορίζει η δεξιά πτέρυγα της κεντροδεξιάς, ενδοχώρια, αλλά και ευρωπαϊκά, δηλαδή η μεταπολίτευση έχει καταρρεύσει οριστικά και αμετάκλητα. Της απομένει πιθανά μια τελευταία αναλαμπή από μια νέου τύπου κεντροαριστερή διακυβέρνηση υπό την ηγεμονία του υπαρκτού μεταλλαγμένου ΠΑΣΟΚ, τουλάχιστον σε επίπεδο ηγεσίας, με την  κριτική συναίνεση της ανανεωτικής πτέρυγας του ΣΥΝ, των Ο. Π. και φυσικά των ισχυρών οικονομικών και επικοινωνιακών κέντρων εξουσίας, με βάση τις αποφάσεις της Ε.Ε. και των G 20.

Οι πολιτικές δυνάμεις της κλασικής αριστεράς, σε όλες τους τις εκδοχές, έχουν υποχωρήσει, αφού  όπως έδειξε  η στάση του 40-45% των ψηφοφόρων αδυνατούν ιδεολογικά και πολιτικά να απορροφήσουν ακόμη και τη δυσαρέσκεια. Ταυτόχρονα αυτή η αντίδραση στο πολιτικό σύστημα, ενώ φίστανται  πολλοί λόγοι για να το κάνουν, μάλλον εκφράζονται πάλι, όπως οι εξεγερμένοι του Δεκέμβρη: χωρίς Λόγο (το Λ κεφαλαίο)…

Μέσα σ’ αυτό το τοπίο είμαστε υποχρεωμένοι, όχι μόνο στα πρωτοβάθμια, αλλά κυρίως στα δευτεροβάθμια σωματεία τύπου ΟΛΜΕ, να ανοίξουμε νέους δρόμους, νέες εκδοχές, νέες στρατηγικές και νέες συμμαχίες, ώστε να αντιμετωπίσουμε το νέο τοπίο Δημοκρατίας, Εργασίας, Παιδείας και Πολιτισμού που φαίνεται να δημιουργείται. Βεβαίως δεν πρόκειται για παρθενογένεση, αλλά για ανάδειξη και ανάπτυξη υπαρχόντων δυνατοτήτων και στα τέσσερα προηγούμενα επίπεδα. Ας κάνω μια κάποια σκιαγράφηση: