Υποψήφιοι ΚΥΣΔΕ 2010-Παρεμβάσεις-τοπικά-πανελλαδικά

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚEΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ

(Υποψήφιοι ΚΥΣΔΕ 2010)

 

Ι) Από την Εκπαιδευτική Παρέμβαση Αχαΐας

Δημόπουλος	Βασίλης	του Δημητρίου	ΠΕ04	20ο Γυμν. Πάτρας
Μούρτζη	Βάσω	του Σπυρίδωνα	ΠΕ02	Γυμν. Κ. Αχαΐας
Μπούρδαλας	Παναγιώτης	του Αντωνίου	ΠΕ04.01	Γυμν. Χαλανδρίτσας Αχαΐας
Ντάφλος	Γεώργιος	του Σωτηρίου	ΠΕ12.10	13ο Γυμν. Πάτρας
Τσουκαλάς	Χρήστος	του Ιωάννη	ΠΕ02	Γυμν. Δεμενίκων Αχαΐας

 

ΙΙ ) Από την  όλη τη Χώρα, κατεβάστε  σε μορφή word: KYSDE_CANDIDATES_PAREMVASEIS_2010

Για τον καζινοκαπιταλισμό: Προσέγγιση υπό το φως της λενινιστικής θεωρίας για τον ιμπεριαλισμό

Του Χρήστου Τσουκαλά *

 Όταν  ο Λένιν έγραφε το: (Империализм как высшая стадия капитализма), (Ιμπεριαλισμός, το υψηλότερο στάδιο του Καπιταλισμού), δεν το έκανε ως ακαδημαϊκός,  ως άνθρωπος του γραφείου, αλλά ως σχεδιαστής της   Οκτωβριανής επανάστασης.

Στην αντίληψή του, η θεωρία αξίζει όταν υπηρετεί την πράξη, όταν μετασχηματίζεται σε υλική δύναμη. «Οι φιλόσοφοι έχουν μέχρι τώρα ερμηνεύσει τον κόσμο με διάφορους τρόπους, το ζήτημα, όμως, είναι να τον αλλάξουμε» (Μάρξ).

Όλο το άρθρο στην Στην Αποικία Ορεινών Μανιταριών με τίτλο_Ο καζινοκαπιταλισμός: λενινιστική θεώρηση

Η παρακμή της Δύσης

Του Χρήστου Τσουκαλά

Μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις, λέει μια παλιά κινέζικη παροιμία.  Αυτό από τη μία όψη του ζητήματος,  γιατί από την άλλη μπορεί  εξίσου καλά να κρύβει χίλιες λέξεις ή και να αποκρύπτει χίλιες αλήθειες. Η εικόνα της πτώσης του τείχους στο Βερολίνο χρησιμοποιήθηκε για να σηματοδοτήσει, να ‘‘σημάνει’’ την κατάρρευση των πρώην ρεβιζιονιστικών χωρών  (‘‘του σιδηρούν παραπετάσματος’’ κατά τους πανηγυρίζοντες την εικοστή επέτειο της πτώσης  δυτικούς)  και επομένως το θρίαμβο της Δύσης. Από τότε και για αρκετά χρόνια η Δύση γιόρτασε χίλιες νίκες, χίλιους θριάμβους. Στον κόσμο απόμεινε μόνο μια Υπερδύναμη για να τον διαφεντεύει, που σχεδίαζε τη «Νέα Τάξη Πραγμάτων», διακήρυττε το «τέλος της ιστορίας», «παγκοσμιοποίησε» το σύστημά της και το επέβαλε ως μοναδικό σε ολόκληρο τον πλανήτη, με τη δύναμη της διπλωματίας της, των συμμαχιών της, της οικονομίας της, του νομίσματός της, των αεροπλανοφόρων της, των πυραύλων της και του πολέμου της «εναντίον της τρομοκρατίας».

Και όμως είκοσι χρόνια μετά, με την ασφάλεια της χρονικής απόστασης, με τη σιγουριά που μας προσφέρουν τόσες εξελίξεις και ανατροπές, μπορούμε πια να μιλάμε για την παρακμή της Δύσης.

Όσο για την κυριαρχία της, αυτή τείνει να περιοριστεί στις εικόνες, η “εικονική” κυριαρχία της όμως δεν αναπληρώνει τις απώλειές της στους άλλους τομείς.

Γεννιέται βέβαια το ερώτημα:

Ο ΑΣΤΙΚΟΣ ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ

Του Χρήστου Τσουκαλά

– Η μεγάλη φούσκα. «596 τρις δολ. (11) έντεκα φορές το παγκόσμιο Α.Ε.Π., ήταν στα τέλη του 2007 η ονομαστική αξία όλων των παραγώγων του χρηματοοικονομικού τομέα» διαβάσαμε στις εφημερίδες. Ασφαλώς και είναι απολύτως αδύνατο να βγάλουν κέρδος ((δηλ. μερίδιο από τον πραγματικό παραγόμενο πλούτο)) όλα αυτά τα κεφάλαια. Ούτε υπάρχει τέτοια ποσότητα πλούτου. Πρόκειται για πλούτο που έχει μετρηθεί πολλές φορές και φαντάζει πολλαπλασιασμένος. Πρόκειται για κάτι προσδοκώμενο, φαντασιακό, εικονικό, για προεξόφληση κερδών  από τον πλούτο του μέλλοντος. Τελικά πρόκειται για την ιδιωτικοποίηση-ιδιοποίηση των αγαθών του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Για την ιδιοκτησία επί των υλικών και επί των άυλων , επί των ορατών και των αοράτων, ακόμη, ακόμη επί του χρόνου. Παρ’ όλ’ αυτά δεν παύει να είναι πλούτος χωρίς αντίκρισμα στο παρόν. Πολύς λόγος γίνεται μάλιστα για οικονομία: άυλη, εικονική, καζίνο,  γνώσης, παγκοσμιοποιημένη, Φρανκεστάιν, νέων τεχνολογιών κλπ. Αλλά τελικά ήταν και παραμένει  καπιταλιστική . Της οποίας την πιο έγκυρη και επανειλημμένα επιβεβαιωμένη ανάλυση έχει κάνει ο Μαρξ.

Τι είναι η κρίση; Κρίση είναι…

Του Χρήστου Τσουκαλά

Κρίση είναι:

– η  τρομακτική ανισότητα:  στην κατανομή του πλούτου, στην ιδιοκτησία, στην περιουσία,  στο εισόδημα.

–  οι απολύσεις εργαζομένων, η «εθελουσία» έξοδος, τα κίνητρα αποχώρησης, οι αναγκαστικές άδειες, το παρτ ταιμ, τα σταιητς, η εβδομάδα των 65 ωρών εργασίας, η ελαστική εργασία, η εβδομάδα των τριών ημερών εργασίας, οι ωρομίσθιοι εκπαιδευτικοί, η μαύρη ανασφάλιστη εργασία, η εργασία με το μπλοκάκι.

– τα λαϊκά συσσίτια, το φτωχό ταμείο κατά της φτώχειας, οι ουρές των ανέργων, αυτές των αστέγων, οι γωνιές των δρόμων με τους ζητιάνους, που πληθαίνουν.

Κρίση είναι:

ΑΝΟΙΧΤΑ ΚΑΙ ΤΙΜΙΑ-Χρ. Τσουκαλά

Του Χρήστου τσουκαλά

Ζούμε ένα τέλος εποχής. Όχι απ’ τα συνηθισμένα αλλά  το  τέλος μιας ολόκληρης ιστορικής εποχής.  Η παγκόσμια οικονομική κρίση και η κοινωνική έκρηξη στην Ελλάδα  με πρωταγωνιστή τη νεολαία δεν αφήνουν αμφιβολίες για την αλήθεια της διαπίστωσης αυτής.       Η κρίση είναι αποκάλυψη και πρόκληση μαζί. Αποκαλύπτει τη μεγάλη δομική φούσκα, τον παραλογισμό του συστήματος, καθώς είναι εκδήλωση της βασικής αντίθεσης του καπιταλισμού ανάμεσα στην κοινωνική παραγωγή και την ατομική ιδιοκτησία. Η κρίση  βέβαια παίρνει διάφορες μορφές: πιστωτική, χρηματιστηριακή, υπερπαραγωγής, υποκατανάλωσης κλπ. Όμως  αυτές δεν είναι τα αίτια αλλά μόνο οι μορφές, αν   και βέβαια θα πάρει και άλλες. «Game Over» όπως θα έλεγε και ο Alan Greenspan.