Μια κουβέντα μετά την εκδήλωση «το σχολείο στο σταυροδρόμι»

Του Ευτύχη Παπαδοπετράκη[1]

-Στην κοινωνία του καιρού μας, με τα έντονα κρισιακά φαινόμενα, ποια η θέση του σχολείου;

Ζούμε πράγματι σε μια κοινωνία που η κρίση έχει αγκαλιάσει όλες τις πλευρές της ζωής, από το περιβάλλον, την οικονομία και όλους τους θεσμούς του κοινωνικού εποικοδομήματος, μέχρι φυσικά τις διανθρώπινες σχέσεις.  Θα ήταν λοιπόν παράδοξο το σύστημα παιδείας στο σύνολό του να μην βρίσκεται σε κρίση.

Πρόκειται για τον πλέον ευαίσθητο κοινωνικά θεσμό που από τη φύση του είναι (ή πρέπει να είναι) σε συνεχή κίνηση και αλλαγή. Κίνηση που δεν υπαγορεύεται τόσο από τις τεχνολογικές αλλαγές και τη ραγδαία συσσώρευση νέων γνώσεων, αυτά είναι ουσιαστικά προφάσεις, όσο από το γεγονός ότι η κύρια συνιστώσα του συστήματος, τα παιδιά, δεν είναι ίδια από χρονιά σε χρονιά. Το ζητούμενο είναι, μετασχηματιζόμενο το σχολείο  προς τα πού κινείται; Προς το σχολείο της αγοράς και της πληροφορίας ή προς το σχολείο  του Ανθρώπου και της γνώσης;

-Οδεύει λοιπόν το σχολείο αλλά και ταυτόχρονα είναι!!