Εκπαιδευτική αριστερά και αυτονομία, Ενότητες και Συμμαχίες στην β/βάθμια εκπαίδευση

Του Παναγ. Α. Μπούρδαλα*

Δυο μορφές ενότητας διακρίνουμε τα τελευταία είκοσι χρόνια στο χώρο της εκπαιδευτικής αριστεράς και αυτονομίας.

Ι) Η μία που έχει τη μορφή της ενότητας δια μέσου ενός πολιτικού φορέα με περιεχόμενο που σχεδόν ταυτίζεται με αυτού του πολιτικού φορέα. Κατ’ εξοχήν εκπρόσωπος αυτής της  (κλασικής) μορφής αποτελεί η ΕΣΑΚ/ΔΕΕ (ή Ταξική Ενότητα σε ορισμένες περιοχές της Δυτ. Ελλάδας). Τόσο στην β/βάθμια, όσο και στην α/βάθμια εκπαίδευση. Στην πράξη ταυτίζεται με τις απόψεις του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών, το οποίο είναι σε ευθεία στοίχιση με τις απόψεις του ΚΚΕ.

ΙΙ) Η άλλη έχει ως κέντρο τις αυτόνομες ή ανεξάρτητες κομματικά κινηματικές και συνδικαλιστικές διαδικασίες με περιεχόμενο που καθορίζεται εν πολλοίς μέσα στο κίνημα και συγκεκριμενοποιείται στα συνδικαλιστικά αυτόνομα σχήματα κατά κανόνα. Ο κανόνας είναι όσες πολιτικές οργανώσεις ή πολιτικές κινήσεις έχουν εδώ αναφορά, αλληλοτροφοδοτούνται με κυρίαρχη την παραγωγή εκπαιδευτικής πολιτικής από το κίνημα προς αυτές. Εκπρόσωποι της δεύτερης μορφής αποτελεί το Δίκτυο των Παρεμβάσεων – Συσπειρώσεων – Κινήσεων πρώτα στην β/βάθμια και κατόπιν στην α/βάθμια εκπ/ση.

Η περίπτωση της Αγων. Συνεργασίας (ή Αριστερής Ενότητας ή με όποια άλλα ονόματα) και εν γένει των Συνεργαζόμενων Αγων. Κινήσεων, αποτελούσε μέχρι ένα-δυο χρόνια πριν μια μικτή κατάσταση των δυο προηγούμενων μορφών. Σε κεντρικό επίπεδο (ΟΛΜΕ και ΑΔΕΔΥ) είχε ευθεία σχέση με την ηγεσία του ΣΥΝ, ενώ σε τοπικό επίπεδο είχε μια πιο χαλαρή πολιτική σχέση με το κόμμα.

Παιδικά εκλογικά παιχνίδια ψευδο-συνδικαλιστικής ενότητας από εκπαιδευτικούς – στελέχη του χώρου ΣΥΡΙΖΑ

Του Παναγ. Μπούρδαλα

Ως εκπ. Παρέμβαση Αχαΐας έχουμε ήδη φύγει μπροστά: Τώρα περιοδεύουμε στα σχολεία, μοιράζουμε την 16σέλιδη εφημερίδα μας – Ρωγμές και Παρεμβάσεις -,  έχουμε πραγματοποιήσει μια πολύ καλή εκδήλωση στις 12 Φλεβάρη με το θέμα «Το Σχολείο σε σταυροδρόμι», είμαστε παρόντες σε όλα τα εκπαιδευτικά γεγονότα και φυσικά παρακολουθούμε στενά, επεμβαίνουμε, προτείνουμε και κρίνουμε το ΔΣ της Α΄ ΕΛΜΕ.

Να ξεκαθαρίσουμε ότι αυτή την περίοδο μια ουσιαστική μορφή ενότητας υπάρχει στην εκπαιδευτική αριστερά: Κοινή δράση σε όσα συμφωνούμε, περιορισμένης κλίμακας εκλογικές συνεργασίες (π.χ. ΠΥΣΔΕ-ΑΠΥΣΔΕ) και ανοικτός και τίμιος διάλογος για όσα διαφορετικά έχουμε. Έτσι οικοδομούμε, ανοίγουμε ζητήματα, στηρίζουμε την ελπίδα. Ανάποδα, γκρεμίζουμε ό,τι έχουμε κατακτήσει, περιορίζουμε τα ζητήματα, οδηγούμε στην απογοήτευση. Τι επιλέγουμε;

Αφού όμως κάποιοι (δείτε πιο κάτω ολόκληρο το κείμενο-πρόσκληση) συνεχίζουν τα προεκλογικά κολπάκια τους, οφείλουμε όμως να θυμίζουμε τα γεγονότα της Πάτρας (Α΄ ΕΛΜΕ Αχαΐας) με την αποχώρηση ολίγων συναγωνιστών από την Εκπ. Παρέμβαση και τη συγκρότηση του μεταλλαγμένου ψηφοδελτίου-σχήματος (ΣΥΡΙΖΑ) με την Αγων. Συνεργασία (ΣΥΝ) [Λογική εκλογικών συνεργασιών ή κοινή δράση από τα κάτω; Κείμενο συμφωνίας πριν την αποχώρηση!!! ] μέσα στην προεκλογική περίοδο το Δεκέμβρη του 2008. Μετά την αποχώρηση μοιράστηκε στη Γεν. Συνέλευση της Α΄ΕΛΜΕ η προκήρυξη Για την «ενότητα» … μικρός αντίλογος.

ΓΙΑ ΤΗΝ “ΕΝΟΤΗΤΑ” … μικρός αντίλογος

Εκπαιδευτική Παρέμβαση

του Πανελλαδικού Δικτύου των Παρεμβάσεων – Συσπειρώσεων

ΓΙΑ ΤΗΝ  «ΕΝΟΤΗΤΑ» … μικρός αντίλογος

Και φέτος, παραμονές εκλογών, η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ, μέσω μερικών συναγωνιστών που έχουν κάνει την πολιτική επιλογή να στεγαστούν στη «φιλόξενη» στέγη του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ, επανάφερε την πρόταση για εκλογική συνεργασία, στο όνομα της ενότητας την Αριστεράς. Να δούμε μάλιστα αν μάλιστα αυτή η επιλογή είναι πανελλήνια και σε όλους τους εργασιακούς χώρους, όπως εξομολογήθηκε το στέλεχος της «Αυτόνομης Παρέμβασης» του ΣΥΝ στη ΓΣΣΕ πρόσφατα και δημόσια…

Κατ’ αρχήν διευκρινίζουμε ότι η «πρόταση» αυτή στερείται στοιχειώδους πολιτικής αυτογνωσίας, γιατί ταυτίζουν τον πολιτικό ίσκιο τους με το πολιτικό ύψος τους.