Σχόλια στην … Αγρυπνία

Του Γιώργου Μάλφα

Η συνάδελφος Διονυσία Ασπρογέρακα με αφορμή την «έκκληση του μητροπολίτη για … αγρυπνία και προσευχή υπέρ της καλοτυχίας των υποψηφίων στις Πανελλαδικές Εξετάσεις» κατέθεσε τον προβληματισμό της σε ένα εξαιρετικό κείμενο-σχόλιο στο σύνδεσμο:

https://eparemvasiax.wordpress.com/2009/05/16/agrypnia-dionasprog-pan-exet/. Αισθάνομαι την ανάγκη να τη συγχαρώ για όσα έγραψε και επιπλέον να σας καταστήσω κοινωνούς μιας άλλης διαδικτυακής συζήτησης, με αφορμή το ίδιο θέμα και μια ανάρτηση  (Οι «μαγικές» λειτουργίες για τις Πανελλαδικές, του «Προμηθέα», στη διεύθυνση:

http://panagiotisandriopoulos.blogspot.com/2009/05/blog-post_13.html, που ξεκίνησε στις 13 Μαΐου. Σ’ αυτή τη συζήτηση, η οποία είχε κυρίως θεολογικές αφετηρίες, είχα την ευκαιρία να συμβάλω κι εγώ με δυο σχόλια. Ήταν τα εξής:

ΑΓΡΥΠΝΙΑ

Της Διονυσίας Ασπρογέρακα

Αφορμή για το παρακάτω κείμενο αποτέλεσε η έκκληση μητροπολίτη για … αγρυπνία και προσευχή υπέρ της καλοτυχίας των υποψηφίων στις Πανελλαδικές Εξετάσεις.

Ως μέλος της εκπαιδευτικής κοινότητας θα ήθελα να θίξω το θέμα των εξετάσεων καλώντας σας, συνάδελφοι, σε μιαν άλλη … αγρυπνία κατά τι διαφορετική από το «ελληνορθόδοξον» κάλεσμα. Συνειδητοποιώ ότι κάθε χρόνο συρόμαστε σε μια άκρως ταπεινωτική διαδικασία, αυτήν της συμμετοχής στις ΠΕ, απέναντι στην οποία προσωπικά νιώθω μόνη και ανοχύρωτη.

Ποια είναι η αντίδρασή μας πρώτα απ’ όλα απέναντι σε αυτό που επί της ουσίας αποτελούν οι εξετάσεις για εκπαιδευτικούς και μαθητές;

Επιμόρφωση: Αναζητώντας τη χαμένη έννοια

Της Διονυσία Ασπρογέρακα, Γυμν. Δεμενίκων, dionisiaaspr@yahoo.gr

Στο διήγημα «Η μηχανή που κάνει τα μαθήματα του σχολείου» του Τζιάνι Ροντάρι  ένας μαθητής πουλά  ως άλλος Φάουστ την ψυχή του στο διάβολο θέλοντας να απαλλαγεί  από το βάρος των σχολικών μαθημάτων.

Αγοράζει με την ανοχή του πατέρα του μια μηχανή που του κάνει όλα τα σχολικά μαθήματα και καταλήγει έγκλειστος σε ένα κλουβί αφού σταδιακά χάνει το μυαλό του και μαζί μ’ αυτό τη βαρύτητα της ύπαρξής του… Ηθικό δίδαγμα-διαφύλαξε το μυαλό σου από τις ευκολίες, αξιοποίησε τις δυνάμεις σου.

Το διήγημα είναι γραμμένο αρκετά χρόνια πριν, τότε που το σχολείο δεν είχε μετατραπεί σε τέτοιο βαθμό σε  γκέτο  περιθωριοποιημένων  νεανικών ψυχών,  γι’ αυτό και θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον  να φανταστούμε μια μεταγραφή του στη σύγχρονη εποχή που η μαθητική κούραση έχει μετατραπεί σε υπερφόρτωση και  που ο δείχτης ανασφάλειας έχει χτυπήσει προ πολλού κόκκινο. Ο σημερινός  μαθητής   πολύ απλά  θα ήθελε να αφήσει τη θηριώδη  μηχανή στο θρανίο να αναπαράγει σοβαροφανείς ασημαντολογίες και ο ίδιος να πετάξει μακριά από τη σχολική αίθουσα.  Γιατί κατάλαβε πως η ζωή βρίσκεται αλλού.