Για το άνοιγμα των σχολείων_ΔΣ Α ΕΛΜΕ Αχαΐας

ΕΝΩΣΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΜΕΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

Α΄ ΕΛΜΕ ΑΧΑΪΑΣ, ΣΧΟΛ. ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ 6^ου και 11^ου ΓΕΛ, ΝΟΡΜΑΝ 57, ΠΑΤΡΑ, (Είσοδος από Φαβιέρου), mail:aelmeahaias@gmail.com, https://aelmeahaias.wordpress.com

Πάτρα, 3/5/2020

Για το άνοιγμα των σχολείων

Γενική Συνέλευση της ΕΛΜΕ την Παρασκευή 8/5/2020, και ώρα19:00 μμ στο προαύλιο του συγκροτήματος του 6^ου και 11^ου ΓΕΛ.

Το ΥΠΑΙΘ μας ανακοίνωσε την προηγούμενη εβδομάδα ότι προγραμματίζει το άνοιγμα των σχολείων σε δύο φάσεις, μία στις 11 Μαΐου για τη Γ΄Λυκείου και μία στις 18 Μαΐου για την υπόλοιπη Δευτεροβάθμια. Κάτω από τη πίεση της οικονομικής έναρξης επιχειρείται ένας άνευ προηγουμένου πειραματικός, παρακινδυνευμένος και επικοινωνιακός χειρισμός επιστροφής στην λεγόμενη «κανονικότητα» χωρίς να παρθούν τα αναγκαία μέτρα που να διασφαλίζουν τη ζωή και την υγεία των μαθητών, εκπαιδευτικών, γονιών και όλων των εμπλεκόμενων στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Πρώτα από όλα θα πρέπει να διευκρινίσουμε και να ξεκαθαρίσουμε ότι σε κάθε περίπτωση ο εκπαιδευτικός κόσμος περίμενε να ανοίξουν τα σχολεία και να ξαναγυρίσει για να λειτουργήσει στο φυσικό χώρο εργασίας του.  Όμως αυτό σε ποιες συνθήκες και με ποιες προϋποθέσεις; Είναι ικανό από μόνο του το άνοιγμα των σχολείων να επαναφέρει την εκπαιδευτική διαδικασία στο σημείο όπου ακριβώς σταμάτησε; Δεν έχει εξηγήσει πλήρως η Κυβέρνηση τους πραγματικούς λόγους, ώστε να μπει η ελληνική κοινωνία σε αυτή τη διαδικασία για 7-8 μέρες μάθημα και φυσικά χωρίς όλους τους μαθητές. Είναι αυτό ασφαλές από υγειονομικής πλευράς και σε ποιο βαθμό για τους μαθητές; Ειδικά για τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς τα υγειονομικά μέτρα είναι ελάχιστα, άλλα μη υποχρεωτικά (π.χ. προληπτικά τεστ, μάσκες, κλπ) και άλλα αμφισβητήσιμα, όπως οι μικρές αποστάσεις στην αίθουσα του συλλόγου διδασκόντων, στις τάξεις κλπ, σε αντίθεση με άλλους κοινωνικούς και δημόσιους χώρους.

ΔΣ Α΄ ΕΛΜΕ Αχ_ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΥΓΕΙΑΣ ΤΩΡΑ

ΕΝΩΣΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΜΕΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ, A΄ ΕΛΜΕ ΑΧΑΪΑΣ,
ΣΧΟΛ. ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ 6^ου και 11^ου ΓΕΛ, ΝΟΡΜΑΝ 57, ΠΑΤΡΑ (Είσοδος από Φαβιέρου), mail: aelmeahaias@gmail.com,
Ιστοσελίδα:http://aelmeahaias.wordpress.com

Πάτρα, 24/03/2020

Ο ΛΑΟΣ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΜΕΝΕΙ ΣΠΙΤΙ

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ

ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΥΓΕΙΑΣ ΤΩΡΑ

ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ

Η Ναόμι Κλάιν είπε πριν λίγες μέρες: «σε στιγμές κρίσεων οι άνθρωποι τείνουν να εστιάζουν στις καθημερινές ανάγκες για να επιβιώσουν μέσα στην κρίση, όποια κι αν είναι, και επίσης εμπιστεύονται περισσότερο εκείνους που κατέχουν την εξουσία». Κι η εξουσία προτείνει ολική καταστολή, εγκλεισμούς και ατομική ευθύνη. Και μας κουνά το δάκτυλο από τα γνωστά ΜΜΕ που τα ζήσαμε πριν στα μνημόνια και ξέρουμε. Κι όταν με το καλό τελειώσει η παγκόσμια «επίθεση του εχθρού», όπως τον ονομάζουν και κάνουν ταμείο θα μας πουν πάλι «μαζί τα φάγαμε».

Βρισκόμαστε στην εκθετική άνοδο της πανδημίας, μια κρίση που δοκιμάζει ήδη τους λαούς και τα υγειονομικά συστήματα όλου του κόσμου. Η εξέλιξή της είναι άγνωστη και επηρεάζει ήδη όλες της εκφάνσεις της ζωής σε πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό και υγειονομικό επίπεδο.

Ναρκωτικά, Πρόληψη και Σχολείο

Του Βασίλη Πανούσου[1]

Το πρόβλημα των ναρκωτικών στη χώρα μας αποκτά εκρηκτικές διαστάσεις αφού σύμφωνα με επίσημα στοιχεία το όριο έναρξης χρήσης ναρκωτικών ουσιών έχει μειωθεί στα 15,5 έτη, οι θάνατοι έχουν αυξηθεί αλματωδώς, τα ναρκωτικά εξαπλώνονται στα σχολεία ενώ η πρόσβαση σ’ αυτά γίνεται όλο και ευκολότερη.

Γίνεται φανερό λοιπόν πώς η μεγέθυνση του προβλήματος της τοξικοεξάρτησης συσχετίζεται αλλά και αποτυπώνει τη βαθειά κοινωνική κρίση σε οικονομικό, πολιτικό και πολιτιστικό επίπεδο. Μια κρίση που προκαλεί ανασφάλεια σε όλο και πλατύτερα κοινωνικά στρώματα αφού καπιταλιστική κρίση σημαίνει διόγκωση της ανισότητας και της ανεργίας. Οι κυβερνήσεις Πασοκ και Νέας Δημοκρατίας επιχειρούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα με το Εθνικό σχέδιο δράσης που ρίχνει όλο το βάρος στα υποκατάστατα (προγράμματα μεθαδόνης) με μικρή και συχνά πρόσκαιρη αποτελεσματικότητα  (περίπου10%) και αφήνει στην άκρη τα στεγνά προγράμματα, ως πιο δαπανηρά, (ποσοστά επιτυχίας πάνω από 70%) και που επιχειρούν με ειδικευμένο προσωπικό να επανεντάξουν τον τοξικομανή στην κοινωνία βοηθώντας τον να επαναχαράξει σε νέες υγιείς και ως εκ τούτου σταθερές βάσεις τη σχέση του με το κοινωνικό περιβάλλον .