Για τους αυτόκλητους “εισαγγελείς” των σχολείων – Α΄ ΕΛΜΕ Αχ

ΕΝΩΣΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΜΕΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ, Α΄ ΕΛΜΕ ΑΧΑΪΑΣ
ΜΑΝΙΑΚΙΟΥ 6 & ΚΟΡΙΝΘΟΥ, ΠΑΤΡΑ, ΤΗΛ. / FAX: 2610 – 278776
mail: aelmeahaias@yahoo.gr, http://aelmeahaias.wordpress.com

Πάτρα, 17/02/2014

Για τους αυτόκλητους  “εισαγγελείς” των σχολείων

 

Με αφορμή δημοσιεύματα στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, που αφορούν γεγονότα που λαμβάνουν χώρα μέσα ή γύρω από τους σχολικούς χώρους, θα θέλαμε να σας επισημάνουμε ότι ο χώρος του σχολείου και ό,τι τον αφορά θα πρέπει να αντιμετωπίζεται από όλους (γονείς, εκπαιδευτικούς, ΜΜΕ) με τη δέουσα προσοχή και ευαισθησία, πρώτιστα και κύρια γιατί αφορά σε παιδιά.

Η ιστορία περνάει σε μια καμπή και εμείς δεν είμαστε έτοιμοι, είμαστε μέτριοι: 11ο Συνέδριο ΟΛΜΕ 2003 – Π. Μπ.

Η ιστορία περνάει σε μια καμπή και εμείς δεν είμαστε έτοιμοι, είμαστε μέτριοι: 11^ο Συνέδριο ΟΛΜΕ 2003

 

….αν δεν είμαστε έτοιμοι θα μας ξεπεράσουν τα ίδια τα γεγονότα…

 

Πεντάλεπτη Παρέμβαση του Παναγιώτη Μπούρδαλα*

Συνάδελφοι είμαστε μέσα σ’ ένα λαγούμι *, μέσα σ’ ένα υπόγειο. Ούτε το κινητό δεν πιάνει εδώ μέσα.  Είμαστε σαν υπνωτισμένοι. Οι περισσότεροι σκεφτόμαστε τεχνοκρατικά και εργαλειακά απ’ όλες τις πτέρυγες. Το σχολείο βρίσκεται σε μια κρίση. Η ιστορία περνάει σε μια καμπή και εμείς δεν είμαστε έτοιμοι, είμαστε μέτριοι. Ο κλάδος είναι μέτριος. Δεν είμαστε ώριμοι να δούμε τις νέες αλλαγές που έρχονται, τις ανάγκες και την ωριμότητα των αιτημάτων που έχουμε κατά καιρούς σκεφτεί.

Θέλω να θίξω μόνο μια πλευρά του ζητήματος. Πως συνδέεται η αξιολόγηση  της σχολικής μονάδας, δεν θα πάω στον εκπαιδευτικό σαν άτομο, με το νέο σχολείο που έχουμε ανάγκη. Και μόνο η λέξη σχολική μονάδα υποδηλώνει ότι αυτό το εργαστήρι που μπορεί να είναι το σχολείο μπορεί να είναι ένα αντικείμενο που βαθμολογείται.  Στην Αγγλία ξέρουμε τις παρενέργειες της βαθμολόγησης, ταξινόμησης της σχολικής μονάδας.

Οι Ρωγμές και Παρεμβάσεις, 2ο φύλλο, μαζί σας!

Η εφημερίδα της ριζοσπαστικής και εναλλακτικής αυτονομίας στο χώρο της εκπαίδευσης στο Νομό Αχαΐας «Ρωγμές και Παρεμβάσεις«, πάλι μαζί σας με το 2ο φύλλο!

Η έντυπη δίχρωμη μορφή της – αυτό το φύλλο σε καφέ με 20 σελίδες αυτή τη φορά – είναι ήδη στο  τυπογραφείο και σε λίγες μέρες θα κυκλοφορεί «χέρι με χέρι». Η ηλεκτρονική πολύχρωμη μορφή της είναι ήδη εδώ σε μορφη pdf  (στο τέλος του πόστ) και φυσικά μπορείτε να την αποθηκεύσετε και να την διαβάσετε ηλεκτρονικά με την ησυχία σας.

 Να μας συγχωρήσετε κάποια μικρά τεχνικά λαθάκια, αφού δεν είμαστε … επαγγελματίες, αλλά εραστές του εγχειρήματος.

Με τη στήριξη των συναδέλφων σας καλοσωρίζουμε στο 2^ο φύλλο!

Το 1^ο φύλλο, εν πολλοίς δοκιμαστικό, πέτυχε σε πολλά επίπεδα. Κατ’αρχήν έδωσε χώρο και βήμα σε πολλούς και πολλές, κάτι που έλλειπε εδώ και χρόνια στη περιοχή μας. Το ότι διακινήθηκαν κοντά στα 1500 φύλλα, κυρίως στα σχολεία δείχνει την αποδοχή. Οικονομικά βγάλαμε τα έξοδά μας και μπορούμε αισίως να προχωρήσουμε. Στα χέρια σας κρατάτε ένα φύλλο το οποίο έχει τη δομή του προηγούμενου, αλλά η μεγάλη προσφορά κειμένων, μας ανάγκασε να πάμε σε εικοσασέλιδη έκδοση.

 Είναι ευχάριστα που νέα πρόσωπα τολμούν να εκθέσουν απόψεις, σκέψεις και σχόλια σε δημόσια θέα και κριτική. Αυτό είναι σημαντικό, αφού ο δημόσιος διάλογος στην περιοχή μας έχει υποστεί μια καθίζηση και μια διαδικτυακή συρρίκνωση. Οι Γενικές Συνελεύσεις των εκπαιδευτικών στην περιοχή μας και αραιές είναι και υποτονικές. Οι περιοδείες στα σχολεία έχουν μειωθεί, πριν ολίγων που έχουν ακόμα το μεράκι, την τόλμη, την ικανότητα ή τους λόγους τους.

Αλλά και σ’ αυτές συχνά αναπαράγονται οι «από καθέδρας ομιλίες», είτε λόγω συνήθειας, είτε λόγω σκοπιμοτήτων, είτε λόγω μειωμένου χρόνου στα «διαλλείματα», είτε λόγω του όγκου των  σχολείων της περιοχής μας.

 Αποφασίσαμε λοιπόν σ’ αυτό το φύλλο να συνεχίζουμε να σχολιάζουμε φωναχτά και δημόσια, όσα λέμε και μεταξύ μας. Αποφασίσαμε να αναδείξουμε το κτηριακό της β/βάθμιας, φανερώνοντας πως τουλάχιστον είκοσι σχολεία είναι στο κόκκινο, ενώ η Α΄ ΕΛΜΕ φέτος δεν κούνησε ούτε το δακτυλάκι της…

 Ανοίγομε, χωρίς να κλείνουμε, το ζήτημα της σχέσης σχολείου και πολιτισμού (με δυο θεατρικά παραδείγματα από τη μια και την αμηχανία στις σχολικές γιορτές από την άλλη. Ιδιαίτερη  αναφορά δώσαμε στην ειδική αγωγή…

 Φέρνουμε κοντά σας τον απόηχο του 14^ου συνεδρίου της ΟΛΜΕ συσχετίζοντας το όμως με όσα τεκταίνονται από τις δυνάμεις της εξουσίας. Παράλληλα δεν παραλείπουμε να μιλήσουμε για τους πρόσφυγες-μετανάστες, το άρθρο 16 και τα κολέγια και κάνουμε νύξεις σε μια σειρά «μικρά» ζητήματα, που είναι βεβαίως πελώρια.

 Ελπίζουμε να έχουμε τη δίκαιη κριτική σας και τη στήριξή σας. Αποζητάμε και νέες συγγραφικές απόπειρες στο επόμενο φύλλο, εάν όλα πάνε καλά.

Η συντακτική επιτροπή.

 Περιεχόμενα 2^ου φύλλου

Η εθνική αμηχανία των σχολικών γιορτών

του Γιώργου Μάλφα*  

 «Κάτου απ’ το χώμα, μες στα σταυρωμένα χέρια τους

κρατάνε της καμπάνας το σκοινί – προσμένουνε την ώρα,

δεν κοιμούνται, δεν πεθαίνουν,

προσμένουν να σημάνουν την ανάσταση»

 

Γιάννης Ρίτσος, Ρωμιοσύνη

  

Ένα ακόμη χαρακτηριστικό παράδειγμα της «κρίσης ταυτότητας» που διαπερνά το σύγχρονο ελληνικό σχολείο είναι αυτό της διαχείρισης του ζητήματος των «εθνικών επετείων». Του τρόπου, δηλαδή, ανάγνωσης, ανάμνησης και ερμηνείας ιστορικών γεγονότων καθοριστικής σημασίας για την εθνική και κοινωνική επιβίωση-συνέχεια του λαού μας. Σε όποιον κινείται εντός της σχολικής πραγματικότητας είναι ολοφάνερη η αμηχανία και η αφασία που χαρακτηρίζει τις σχολικές επετείους των εθνικών μας γιορτών: αγχωτικό καθήκον, άχαρη εθιμική υποχρέωση, επαχθής εξακολουθητικός ευτελισμός των «ιδανικών» που κανείς πια δεν πιστεύει…