Εκπαιδευτική Παρέμβαση

Για τους κόφτες και την οργάνωση, παντού – Κάλεσμα

Κατεβάστε την Προκήρυξη-Kάλεσμα σε μορφή pdf για διακίνηση: Ta-de-koila_Ekp.Paremvasi_Kalesma_6-6-16

«Τα δε κοίλα, πάντα τέλματα γίγνεται»,

Ξενοφών Οικονομικός.

Εισαγωγικά

Είναι σαφές πλέον σ’ όλον τον εκπαιδευτικό κόσμο, ότι η Κυβέρνηση και τα κατά τόπους στελέχη της θα εργαστούν «υπερωριακά» αυτό το καλοκαίρι, όπως έκαναν και οι προηγούμενες μνημονιακές Κυβερνήσεις παλαιότερα. «Μεταρρύθμιση» και «αλλαγή» ταυτίζεται πλέον με την λέξη «κόφτης», και σ’ αυτή την λογική εργάζονται οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Μια κυβέρνηση που χρησιμοποιεί τα στελέχη των μνημονιακών και προμνημονιακών Πασοκικών Σημητικών / Παπανδρεικών / Βενιζελικών και Νεοδημοκρατικών Κυβερνήσεων, εκφράζει την αστική πολιτική συναίνεση.  Αυτή βεβαίως κυριάρχησε από την Μητσοτακική εποχή της ΝΔ (1990-93), ενώ ξεκίνησε με την κατάπτυστη αριστερά του Συνασπισμού του «βρώμικου 1989».

Ι. Το “The Greek Way” παίρνει άλλες διαστάσεις στο φόντο της Ευρωπαϊκής και Παγκόσμιας Κρίσης σήμερα!

  1. Η κρίση του Ευρωπαϊκού Χρηματιστικού κεφαλαίου είναι δομική, βαθιά και αξεπέραστη στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος. Η οξύτατη κρίση της Ευρωζώνης, και οι τριγμοί στο εσωτερικό της Ε.Ε. είναι δείκτες αδιάψευστοι του αδιέξοδου στο οποίο έχουν περιέλθει. Το χαρακτηριστικό των πολιτικών που εφαρμόζουν οι πολιτικοί ηγέτες Ευρωζώνης και Ε.Ε. είναι ότι έχουν χαρακτήρα προσωρινό και στοχεύουν απλά να κερδίσουν κάποιο χρόνο, μια κάποια παράταση, πριν καταλήξουν τελικά στη μοναδική διέξοδο του Κεφαλαίου, που δεν είναι άλλη από τον γενικευμένο πόλεμο.
  2. Στο πλαίσιο αυτό πρέπει κανείς να δεί και την πολιτική που «επιβάλλουν» στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ στην Ελλάδα. Η πολιτική αυτή έχει τα εξής χαρακτηριστικά:

α) Όλοι -μα όλοι- όσοι συμμετείχαν στον οικονομικό σχεδιασμό της και την επιβολή της, γνωρίζουν ότι δεν έχει καμιά πιθανότητα επιτυχίας, ακόμα και με τα δικά τους κριτήρια. Το γνωρίζει το ΔΝΤ, το γνωρίζει η Γερμανία, το γνωρίζει το Γιουρογκρούπ, η Ε.Ε., οι οικονομολόγοι τους. Και το γνωρίζει βεβαίως και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ και σύσσωμη η αντιπολίτευση.

β) Η πολιτική τακτική των «δανειστών», που στην πραγματικότητα είναι απλοί εκπρόσωποι των πραγματικών δανειστών που είναι οι Ευρωπαϊκές τράπεζες, συνίσταται στο «ό,τι αρπάξουμε» από ένα κράτος που είναι αδύνατον να μας αποπληρώσει στο σύνολο. Και μπορεί να υπάρχουν κάποιες μικροδιαφορές μεταξύ ΔΝΤ και Σόϊμπλε, για το τι θα αρπάξουνε και πώς θα το αρπάξουνε, αλλά η ουσία για το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων είναι η ίδια.

γ) Για να γίνει κατορθωτή αυτή η αρπαγή, θεσμοθετούνται από την «αριστερή» κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ υπερκρατικοί οργανισμοί («κοφτης», Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων, Υπερταμείο, κλπ), που ουσιαστικά καθορίζουν το κράτος και εκχωρούν την όποια εθνική κυριαρχία στους εκπροσώπους του Χρηματιστικού κεφαλαίου.

  1. Κατά συνέπεια όλων των παραπάνω, η πολιτική της κυβέρνησης στο τομέα της παιδείας έχει μία και μοναδική λογιστική λογική. Πώς θα εξοικονομήσει χρήματα για την εξυπηρέτηση του «ό,τι αρπάξουμε» των δανειστών. Η παιδαγωγική λογική, η μαθησιακή ψυχολογία, η βελτίωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας που διέπουν την λογική των καθηγητών, των δασκάλων και των νηπιαγωγών, βρίσκεται τελείως έξω από τις πραγματικές αναζητήσεις του Υπ. Παιδείας. Το υπουργείο χρησιμοποιεί παιδαγωγικούς φυσικά όρους προκειμένου να εξαπατήσει την εκπαιδευτική κοινότητα για τις πραγματικές του προθέσεις. Στο σημείο αυτό δεν πρέπει η εκπαιδευτική κοινότητα να παγιδευτεί.

ΙΙ. Οι αυτόματοι πιλότοι εφαρμογής

Αυτή η Κυβέρνηση, που είναι κυβέρνηση των Off Shore και όχι των Οn shore, θα «ξεπουλάει» συνεχώς όλα τα «ασημικά», δηλαδή όλον τον κοινωνικό πλούτο. Γι’ αυτό και επιτίθεται σφοδρά στον κόσμο της εργασίας και της παιδείας. Οι αλλαγές στην παιδεία, που προμηνύονται για τις επόμενες βδομάδες και μήνες, είναι βεβαίως τεκτονικές και αφορούν όλο το εύρος της εκπαίδευσης και όλες τις βαθμίδες.

Οι εκτιμήσεις κάποιων, ότι αφορούν μόνο τη Τεχνική Εκπαίδευση, τα νηπιαγωγεία και τα δημοτικά, είναι βαθιά εσφαλμένες. Αν αντιληφθούμε το βάθος που κρύβουν τα νέα μέτρα που εξαγγέλλονται σταδιακά και καλοκαιριάτικα πλέον -όπως οι αλλαγές στο γυμνάσιο, το νέο λύκειο, κλπ,- θα καταλάβουμε ότι οδηγούμαστε σε κινητικότητα / κατάργηση μεγάλου μέρους των οργανικών θέσεων και πλατιά πλέον εργασιακή ανασφάλεια για όλους μας. Και αυτό εν τέλει δεν θα γίνει υπέρ των μαθητών, αφού η πολιτική τους δεν κινείται στην κατεύθυνση της μείωσης και κατάργησης του λειτουργικού αναλφαβητισμού, αλλά στην πολλαπλή διαίρεση του μαθητικού πληθυσμού με πολλαπλά γνωστικά υποσυστήματα.

Όσον αφορά την διαχείριση των θεμάτων σε τοπικό επίπεδο οι Διευθύνσεις, Περιφερειακές,  Δευτεροβάθμιες, κλπ, είναι απλά και απαρέγκλιτα ΑΥΤΟΜΑΤΟΙ ΠΙΛΟΤΟΙ εφαρμογής της άνωθεν μνημονιακής πολιτικής, χωρίς καμία απολύτως διαφοροποίηση. Και στα τοπικά στελέχη ήδη φαίνεται ότι «άλλαξε ο μνημονιακός Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα αλλιώς», δηλαδή χωρίς γραβάτα. Συνεχίζει την ίδια τακτική με τους προηγούμενους. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του τρόπου στελέχωσης των Βαθμολογικών Κέντρων και της προώθησης των παλιών και νέων ημετέρων σε θέσεις αμοιβής. Και έγινε φέτος με «εξαιρετική ευαισθησία» των διοικούντων, ώστε να μην διαταραχτούν οι ευαίσθητες ισορροπίες των παλαιών και νέων κυβερνητικών συσχετισμών. Πολύ γρήγορα μάλιστα τα νεόκοπα στελέχη «αντέγραψαν» τα κλασικά μνημονιακά επιχειρήματα και τις δικαιολογίες των προηγούμενων. Και τα χρησιμοποιούν αδιαλείπτως με περισσή τέχνη.

ΙΙΙ. Τι να κάνουμε; Να Περιμένουμε τους Γάλλους;

Είναι ανάγκη να πάρουμε από τώρα πρωτοβουλίες και πριν τον Σεπτέμβρη. Ν’ αφήσουμε πίσω τις λογικές των Παρατάξεων – Συνδικαλιστικών αναισθητικών που κοίμιζαν με αυταπάτες το εργατικό / εκπαιδευτικό κίνημα. Αυτών που επικρατούσαν έχοντας ρόλο φιλο-κυβερνητικό και τη λογική των «υπεύθυνων δυνάμεων». Και ακόμα συνεχίζουν στο ίδιο μοτίβο.  Μόνο, όταν κατά περιόδους, έσπαγαν αυτές οι λογικές, υπήρχαν παροδικές νίκες. Γιατί η χώρα θα σωθεί μόνο αν  σωθεί ο λαός, αυτή είναι η μόνη αλήθεια. Η όλη όμως κατεύθυνση οδήγησε και τον δικό μας κλάδο και το κίνημα στον σημερινό, ας ελπίσουμε, παροδικό τέλμα. Ήταν αυτές οι «υπεύθυνες» απέναντι στις κυβερνήσεις και στα καθεστωτικά κόμματα δεξιές και αριστεροδέξιες παρατάξεις, που ήταν σημαντικά ανεύθυνες απέναντι στους εκπαιδευτικούς. Ήταν τα κοίλα που έγιναν το τέλμα.

IV. Για μιά διεύρυνση της οργάνωσης

Ποτέ δεν είναι αργά. Μπορεί να έχει αγώνα αύριο, είναι στο χέρι όλων μας. Η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη  από αγωνιστική – πολιτική. Ο λαός πρέπει να πάψει να αναζητά κύρια μέσα από το κοινοβουλευτικό πλαίσιο πολιτική δύναμη για να «αναθέσει» την υπόθεσή του. Πρέπει να παρέμβει ο  ίδιος, όσο δύσκολο και αν αυτό φαίνεται τώρα.

Ο κλάδος μας πρέπει να πρωτοστατήσει στην δημιουργία μιας οργανωμένης πολιτικής παρέμβασης του Λαού. Μέσα από τοπικές, νομαρχιακές και πανελλήνιες συνελεύσεις όλων των κλάδων εργαζομένων, να καταρτιστούν  από τους ίδιους –όλους τους κλάδους- τους εργαζόμενους, απασχολούμενους, άνεργους, συνταξιούχους μέχρι και σχέδια νόμων για: εργατικά δικαιώματα και μισθούς, ασφαλιστικά, παιδεία, υγεία, δημόσια αγαθά, που να διασφαλίζουν τα δικαιώματα των ίδιων. Μέσα από πανελλήνιες συνδιασκέψεις θα καθοριστεί και η αγωνιστική διεκδίκηση της εφαρμογής τους. Σήμερα το  σύνθημα είναι ένα: ΛΑΪΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ.

Είναι όμως αυτό αρκετό για να αναπτυχθεί κίνημα στην Ελλάδα  σήμερα; Ας ρίξουμε μια ματιά στην Γαλλία. Εκεί φαίνεται ότι έγινε κάτι που προχώρησε πολύ περισσότερο τα πράγματα απ’ ότι στην Χώρα μας. Υπήρξαν κι εκεί πλατείες, με την διαφορά ότι 4 εργατικές ομοσπονδίες (CGT, FO, Solidaires, FSU), η φοιτητική ένωση UNEF και δύο ενώσεις των μαθητών λυκείου (UNEL, FIDL) επέδρασαν σε αυτές τις πλατείες της (Λαϊκής Παρέμβασης). Και με την εμπειρία τους οργάνωσαν τον κόσμο και τον αγώνα του Λαού, κάτι που στην Ελλάδα δεν έγινε ποτέ από την ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ  ή το ΠΑΜΕ, που κρατήθηκαν μακριά από τον κόσμο των πλατειών. Οι επιτροπές δράσης, οι απεργιακές επιτροπές, οι λαϊκές συνελεύσεις, κάθε μορφή αυτοοργάνωσης των από κάτω μαζί με τα μαχόμενα συνδικάτα πρέπει να παλέψουν για την κλιμάκωση του αγώνα, αλλά και για πολλά περισσότερα διδάσκει η Γαλλία.  Άρα για μας το συμπέρασμα είναι πιό βαθύ: ΛΑΪΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ και ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΜΑΖΙ. Αυτή φαίνεται να είναι η ανάγκη της εποχής και αυτό δείχνουν τα πρώτα συμπεράσματα από την Γαλλία που αντιστέκεται.

V. Η Εκπ. Παρέμβαση σας καλεί να ταράξουμε τα λιμνάζοντα νερά

Η Εκπαιδευτική Παρέμβαση βλέπει, θέλει και προσπαθεί σ’ αυτή την κατεύθυνση για να βγούμε από το τέλμα με έναν άλλο ρόλο, σ’ ένα σύγχρονο δυναμικό εργατικό κίνημα.

Γι’ αυτό:

1ο: Συμμετέχει στο συνδικαλιστικό τοπίο χωρίς αυταπάτες προσπαθώντας να ενώσει τον κλάδο με σχέδιο και προοπτική σε σχολεία, ΔΣ, Γ. Συνελεύσεις, συντονισμούς από τα κάτω, δρόμο με παλιές και νέες μεθόδους.

2ο: Είναι σταθερή μέσα στο πανελλαδικό δίκτυο των Παρεμβάσεων Δ.Ε. με δημιουργικό τρόπο.

3ο: Πρότεινε και συμμετέχει ενεργά στη ανάπτυξη της «Αγωνιστικής Ενότητας Καθηγητών για ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στη Δυτ. Ελλάδα». Γι αυτό καλεί τους εκπροσώπους της από Αχαΐα, Ηλεία και Aιτ/νία σε συνάντηση στην Πάτρα την ΚΥΡΙΑΚΗ 12 Ιούνη 2016, στην Παραλία Βραχνεΐκων (πληροφορίες με τηλ ή e-mail).

4o: Ήδη έχει ξεκινήσει τις διαδικασίες για δημιουργία Πρωτοβουλίας για τον οριζόντιο συντονισμό που θα διαπερνά σχήματα, σωματεία, χώρους εργασίας και πολιτικές οργανώσεις  με προοπτική την δημιουργία τοπικών κέντρων αγώνα με τη δομή της άμεσης δημοκρατίας.

Πάτρα, 6 Ιούνη 2016, https://eparemvasiax.wordpress.com/